ابتدای حسن قرائتشروع به قرائت از عبارت داراى معناى مستقل، با ارتباط شدید به ماقبل را ابتدای حسن گویند. ۱ - تعریف«ابتدای حسن» از گونه‌های ابتدای جایز و عبارت است از ابتدا به چیزی که معنای آن کامل است، ولی با ما قبل خویش ارتباط شدید دارد. ۲ - مثالمانند: ابتدا کردن به عبارت (هدی للمتقین)؛ "(و) مایه هدایت تقواپیشگان است". این آیه با قبل خود (ذلک الکتاب لا ریب فیه) ارتباط شدید دارد. و مثل وقف بر «الحمدلله» در آیه: (الحمدلله فاطر السماوات والارض). [۳]
صندوق، اسامه نزیه، تلاوة القرآن-فضلها و احکامها-، ص۷۵.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ابتدای حسن». رده‌های این صفحه : آداب تلاوت | قرآن شناسی
|